10 jongeren stonden in Gennep op de stoep, want op 12 april startten zij aan hun Future 2.0 avontuur. Een deelnemer was zelfs een uur te vroeg, “Ik kom niet graag te laat” was zijn toelichting. De andere jongeren druppelen een voor een binnen, nieuwsgierig. En we kennen het allemaal wel, er komt er ook altijd eentje te laat. Daar zitten ze dan, 9 jongen en 1 meisje. De vragen vliegen je om de oren: “Waar kom jij vandaan?”, “Ken ik jou niet al ergens van?” En zo is de kennismaking gestart. De groep deelt hun verwachtingen over het Future 2.0 traject en wij, de coaches, geven tekst en uitleg. En dan: de “house of rules”.
Altijd spannend. Wat kan wel en wat niet? Grenzen aangeven, grenzen bewaken. Belangrijk, maar voor sommigen niet altijd even leuk. Deze jongeren pakken het super op: “Iedereen is gelijk”, “Steun elkaar”, “Geef elkaar de ruimte” en “We schelden hier niet”. En dan de meer praktische afspraken. Over pauzes, roken en redenen van afmelden bijvoorbeeld. Met wat bijsturing van ons stelt de groep definitieve regels op. En al kijkende op de klok blijkt dat de dag voorbij is gevlogen. Deze jongeren kwamen nieuwsgierig binnen en lopen met positieve vibes naar buiten. Trots zijn we!
Wanneer de weken vervolgen en de zenuwen wat zakken zijn de jongeren klaar voor het zwaardere werk binnen Future 2.0. Voor iedereen moet er een gemeenschappelijk en ook individueel doel zijn, om de aankomende tijd aan te werken. Om die doelen te bereiken moet iedereen een gevoel van veiligheid ervaren. Wij bewaken dat, én sturen waar nodig bij. Door de inmiddels open en ontspannen sfeer, en het vertrouwen onder elkaar, geven de jongeren ook feedback op elkaar. Hierdoor leren de jongeren als individu en als team. Super ontwikkeling dus!
Naast de groepsbijeenkomsten zijn er ook 1 op 1 begeleidingsmomenten. De jongere is dan in gesprek met de persoonlijke coach én de jobcoach. De jongere brengt een vraag of probleem in, zoals: “Ik heb de HAVO afgerond en wil heel graag weer naar school. Maar het lukt me niet om tot een goede keuze te komen.” Als coach bemerk ik dat deze jongere grote ambities heeft en samen bespreken we de angst om de verkeerde studiekeuze te maken. Door mijn ervaring als coach herken ik deze keuzestress. Oriënterende stages en gesprekken met opleiders zijn dan zinvol om zo een passende keuze te maken en later te kunnen starten met de juiste opleiding.
Deze terugblik is van de afgelopen 3 weken, en dat smaakt voor iedereen naar meer. Elke stap die we zetten is een stevige stap vooruit. Op naar de The Future. Dus ik concludeer: “Wordt vervolgd!”
Dianne – trainer Future 2.0 (werkzaam bij INTOS)
“Ik ben Kimberly Verwoert, 19 jaar en vanaf mijn twaalfde ben ik al betrokken bij Het Rode Kruis. Hier zat ik bij een jongerengroep en mocht ik uiteindelijk evenementen draaien. Ik heb hier veel ruimte gekregen om mezelf te ontwikkelen, niet alleen op EHBO gebied maar ook persoonlijk. Ik leerde mezelf en anderen beter kennen en heb vaardigheden geleerd die ik voor de rest van mijn leven kan gebruiken.
In 2020 brak de corona crisis uit, iets wat ons allemaal heeft geraakt. Toen de ziekenhuizen de hoeveelheid patiënten niet meer aan konden werden er zorghotels opgericht. Een plek waar mensen werden verzorgd die te ziek waren om thuis te blijven, maar ook te ¨gezond¨ om naar het ziekenhuis te gaan. Mijn studie stond op een laag pitje en mijn stage was gestopt, daarom ben ik na overleg met mijn coördinator ingezet in het zorghotel in Roermond. Ik heb geholpen van eind maart tot eind april voor ongeveer 3 tot 6 dagen in de week. Het was zwaar werk, de mensen die bij ons verbleven waren echt ziek of hadden al heel veel mensen verloren aan het virus. Toch was het mooi werk en zou ik het indien nodig zo weer doen.
De de combinatie tussen de mooie gebeurtenissen en verdrietige gebeurtenissen heeft ervoor gezorgd dat ik er nog meer zeker van ben dat ik in de zorg wil werken. De veerkracht van mensen is ongelofelijk, ondanks dat de mensen helemaal alleen aan het vechten waren tegen dit virus bleven ze positief. Ik hoop dat het niet meer nodig is, maar mocht dit wel zo zijn sta ik er weer. Ik heb zoveel geleerd, het was een ervaring die ik nergens anders had kunnen krijgen. Ik raad iedereen aan om ooit in zijn leven vrijwilligerswerk te gaan doen, waar dan ook. Het helpt je met uitzoeken wat je leuk vindt, je leert zoveel over jezelf en je bouwt contacten op. Vrijwilligerswerk hoeft niet veel werk te zijn maar het geeft je wel veel terug.”
Christiaan Engels gaat voor Project Future 26 weken aan de slag als jongerenwerker bij welzijnsorganisatie Synthese. Hij hoopt via het werk te groeien en verder te komen. “Wie weet, kan ik blijven.”
Christiaan is een bezige bij. Hij heeft een online community opgericht voor jongeren met en zonder beperking die gezellig samen willen gamen en kletsen. Zonder te schelden. “Bij andere communities wordt wel eens gescholden in combinatie met ziektes en beperkingen”, zegt hij. “Dat wilde ik niet. Vandaar dat ik Goldeaglecommunity begonnen ben. Hier kan iedereen zichzelf zijn in een veilige omgeving. Ik heb ook een eigen kanaal op YouTube en Twitch. Daar kun je me live zien gamen, ook houd ik er regelmatig een live bingo of gave knikkerrace.”
Luisteren en motiveren
Online is Christiaan zeer actief, maatschappelijk gezien kan hij een steuntje in de rug gebruiken. Hij heeft namelijk een autisme spectrum stoornis. “Ik wil graag verder groeien, maar liep vast. Mijn begeleider wees me op Project Future.” Hij meldde zich aan, kreeg verschillende gesprekken en maakte diverse testen. “Daar kwam uit wat ik al wist”, zegt Christiaan. “Ik ben creatief en houd van afwisseling en sociale contacten. Ook luister ik goed naar mensen en kan ik hen motiveren. Ik wil mensen graag helpen.”
Niet met de vinger wijzen
Een baan als jongerenwerker lijkt dan ook echt iets voor Christiaan. Contact maken, signaleren, motiveren. “Ik moet nu mijn cv en een motivatiebrief opsturen. Wat ik daarin schrijf? Dat ik graag met jongeren in gesprek ga, dat ik het tof vind om hen te helpen en dat ik niet met de vinger wijs, maar kijk wat er fout gaat en waarom het fout gaat.” Christiaan heeft er zin in. “Ik ben blij dat ik onder de mensen kom. Hopelijk kan ik jongeren helpen en maak ik zelf ook stappen vooruit. Wie weet wat het oplevert, ook voor mijn eigen community.”
